Exodus Kerngedicht

 

Exodus gedicht

Onderstaand gedicht "Terugkeer" is ons aangeboden door Evert Stunnenberg. Wie "achter" de initialen zit is nog steeds onbekend. Dit sprekende gedicht is het lijfgedicht geworden van het Exoduscomité.

Gedicht Terugkeer voorgedragen in onvervalst Nederlands en ook in Angerens/Huussens dialect door mevr. Door Mom van Exodus evacuatiegroep. Regisseur en maker van deze films is Bram van Workum

Tekst gedicht "Terugkeer".              

‘k Heb maar een hoopje puin gevonden

Waar eens mijn huis en ’t schuurtje stonden

En toen ik tussen die ellende

Mijn eigen spulletjes herkende,

Toen strompelde ik die mestvaalt op

En heb daar, net als eertijds Job,

Met beide handen in de haren

Veel uren zwijgend zitten staren.

 

Maar tusschen al die spullen

Was iets, dat ze nooit breken zullen.

Ik heb daar, gaaf en ongeschonden,

Mijn oude veerkracht weergevonden.

Ik ben gesterkt weer opgestaan.

Met frissche moed aan ’t werk gegaan.

Ik moest de wereld gaan bewijzen,

Dat Nederland weer zal herrijzen.

 

Ik heb de stukken en de brokken

Vergaard en ‘k ben er in getrokken.

Al is ’t een schamele vertoning

Ik heb tenminste weer een woning.

Mijn ruiten zijn nog van karton,

En ’t meeste licht komt door het plafond.

En ’s avonds hoef ik niet te sluiten

Mijn voordeur ligt nog ergens buiten.

 

Nu lach ik smalend in mijn vuistje

Want ‘k zit weer in mijn eigen huisje.

Ik heb nog niet veel inventaris,

Wat soms wel even een bezwaar is.

Ik heb geen bed en geen wc,

Maar ‘k ben niet meer evacué.

Ik slaap weer op mijn eigen planken.

Waarvoor ik niemand hoef te danken.

W.v.S. 1945

Het gedicht brengt de ondraaglijke tragiek van de oorlog terug tot menselijk (in)voelbaar en bijna tastbaar burgerleed. Het getuigt van kracht, hoop en verlangen naar perspectief.