Herinneringen aan de evacuatie

Vijfenzestig  jaar  na de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog 1940 – 1945, voor Nijkerk op 20 april 1945, kwam er een herdenkingsmonument op de begraafplaats. Dit monument werd op 15 oktober 2010 gecompleteerd  door  twee marmeren stenen met 25 namen van in Nijkerk overleden en begraven evacuees.

De laatste naam was ons niet bekend, maar werd ons verteld door de zwaar getroffen familie Eerden uit Huissen. Tijdens het bombardement op het Looveer d.d. 17 september 1944 kwamen om:

Geertruida M. Eerden 8 jaar, Hendrina J. Eerden 11 jaar, Hendrikus Th. Eerden 10 jaar, Hermina G.T. Eerden 12 jaar, Hermina G. Eerden 13 jaar, Jacobus C. Ch. 15 jaar,  Jacobus G. Eerden 20 jaar, Johanna H. Eerden 17 jaar, Johannes Ch. Eerden 6 jaar, Johannes H. 54 jaar, Johannes H. 12 jaar en Theodorus J.B. 3 jaar.

De rest van de familie moest vluchten en kwamen in Nijkerk, bij de familie Jacobus Gerardus van de Grootevheen aan de Keienweg en bij de fietsenmaker,  familie Johannes (Hannes) Ridder aan de Bunschoterweg.

Op 1 februari 1945 overleed ook nog de 15 maanden oude Henkie (Henricus Johannes Theodorus Eerden, akte 29). De familie logeerde toen bij Van de Grootevheen. Enige tijd later werd er een zusje geboren, aan de Keienweg en zij kreeg de naam Greetje. Ze werd vernoemd naar mevrouw Van de Grootevheen.

Tot op de dag van vandaag heeft de familie contact. Zo bezocht Greet van `t Klooster-Van de Grootevheen op zondag 17 oktober 2010 Annie Pruijn-Eerden  in Huissen.

Herinneringen

Op de bijeenkomst in de aula van de E.A.B.N. kwamen de verhalen boven. Zo begon na de terugtocht in Huissen de wederopbouw. Bouwvakkers uit onder anderen Nijkerk hielpen met puinruimen en de bouw. Ze bleven dan de hele week in Huissen en logeerden, voor zover mogelijk bij hun gasten of hun familie. Weer later kwamen de Huissenaren voor hun vakantie naar de Keienweg in Nijkerk . Zo is het contact altijd gebleven.  

Waar Henkie is begraven zal altijd een raadsel blijven. Dit is niet te achterhalen bij de gemeente Nijkerk. Wel zijn overlijdensakte. Het meest voor de hand liggend is op de Rooms Katholieke begraafplaats. Dit is slechts enkele tientallen meters van het onlangs geplaatste monument waarop zijn naam staat vermeld. Zo kreeg ook dit slachtoffer na 65 jaar een waardig afscheid en kunnen zijn nog levende broers en zussen dit verlies een plaats geven.