Een geslaagde wandeltocht ondanks de hitte

Nadat we dinsdag hadden bekend gemaakt dat we de Exodus wandeltocht ingekort hadden en dat we vroeger gingen starten, liepen de online voorinschrijvingen flink door op de 17 en 25 km. Blijkbaar hadden veel wandelaars al twijfels of de wandeltocht wel door ging in verband de voorspelde hitte op zaterdag 29 juni. in de vroege schemerochtend om 04.15 uur waren de 1e wandelaars al present. En al gauw stond de zaal al vol wandelaars rustig met elkaar kletsend onder het genot van de lekkere koffie van de Buitenpoort. Om 5 voor 5 gingen de 1e wandelaars van start voor de 25 km. Het was onbewolkt en 14 graden maar de ochtend was nog vroeg. We dachten dat het niet druk zou worden maar het tegendeel bleek anders. Een constante stroom van wandelaars kwamen en gingen en dat ging tot 0900 uur door. In de zaal kregen we veelvuldig te horen dat het een juiste beslissing was om zo vroeg te starten i.v.m. de voorspelde hitte. Maar alles liep op rolletjes. Vrolijke gezichten op de rustplaatsen van de Korenmaat en bij de Golfboer. Een enkeling gaf als tip mee om wat meer bordjes te plaatsen als herhaling zodat men zeker weet dat ze nog goed zaten op de route. Onderwijl waren ruim 100 belangstellenden aanwezig bij de ceremonie bij het Massagraf. Voordat de Marigold en poppykrans werden neergelgd had Ruben van Ottele, lid van scouting Huissen, een mooie voordracht over de scouting tijdens de tweede oorlog en de rol hierin. Een aangrijpend vehaal wat blijk dat eenieder aandachtig luisterde.

Na afloop ging men achter de Doedelzakspeler en jeeps weer retour naar Zaal de Buitenpoort. De wandelaars die deze ceremonie hadden bijgewoont vervolgden hun weg op de 17km. Rond 10.00 starten vele muzeiekgzelfschappen met hun optredens bij de cafe's in de Langestraat en op de Markt.

De Band of four brothers met hun aanstekelijke 40-45 sound in dixieland stijl viel zeer goed in de smaak bij de wandelaars en de terrasgangers. Bij de Buitenpoort speelden het beroemde Torkest uit Huissen wat afgewisseld werd door de Huissense  zangeres Femke Kempkes die prachtige evergreens zong.

Het overgrote deel van de wandelaars arriveerden ruim voor 12 uur en genoten van een ijsje of een drabkje nadat ze de pin of medaille in ontvangst hadden genomen. Aan deze 9e editie hebben ruim 1050 wandelaars deelgenomen. 

klik hier voor foto's en filmpjes 

Tekst voordracht Ruben van Ottele;

Dames en heren, goedemorgen,
Zonnig Spoor! Een wens, die binnen het scoutingwezen al lang gebruikt wordt als we mensen voorspoed, geluk of plezier toewensen. Zonnig Spoor! Een gelukswens die wij teruglezen in de geschreven geschiedenis over mijn mooie vereniging.
Mijn naam is Ruben van Ottele. Die mooie vereniging die ik net noemde is Scouting Dannenburcht, hier uit Huissen-Stad. Wij bestaan op 17 juli 83 jaar! Zelf mag ik terugkijken op een Zonnig Spoor van bijna 30 jaar bij deze club. Samen met mijn vrienden. Vriendschap, kameraadschap vanuit betrokkenheid en verbondenheid. Dat alles vond ik hier bij de scouting. Het gaat door tot op de dag van vandaag. En het bloeit inmiddels zelfs bij mijn eigen kinderen, dat Zonnige Spoor!
Dames en heren, ik noem dit, omdat ik mij gelukkig prijs lid te mogen zijn van zo’n vereniging. Omdat ik hierdoor ook betrokken ben bij veel van wat er in de
Huissense gemeenschap speelt en leeft. Omdat ik mij hierdoor verbonden voel met veel van wat hier ooit speelde en leefde.
Betrokkenheid en verbondenheid….
U ziet hier naast mij mijn scoutingvrienden met een vlag aan een standaard. De vlag die u ziet is die van het Exodus Comité. Hij is vandaag gehesen aan die standaard, omdat wij betrokken zijn bij alles waar Exodus vandaag voor wandelt en wat zij daarmee in levende herinnering houdt. Vooral onze leden uit dìe jaren. De standaard met trotse, blinkende Franse lelie, wordt stevig vastgehouden door onze leden van nu. Hij toont onze verbondenheid. Verbondenheid met elkaar. Maar wat u niet ziet op deze standaard, zijn de vingerafdrukken van alle leden die hem droegen. Deze standaard vormt een symbolische brug van 81 jaar. We weten namelijk, dat de standaard dateert uit 1938. De standaard zag èn volgde ons spoor. Zonnig of niet. Overleefde! En werd dus in het Huissense en omstreken gedragen door onze leden van alle tijden. Net als vandaag.
Wij dragen vandaag een vlag aan een standaard, die ons betrekt en verbindt; Nee, laat ik dat anders zeggen: die wij gezamenlijk dragen, hand in hand, met onze leden van toen en nu!
We denken hiermee aan het spoor dat onze voorgangers in de oorlogsjaren moesten volgen. Qua scoutingleven was het een dood spoor. Onze activiteiten
werden in 1941 verboden. Leden zochten uit verveling een bezigheid die nog wel was toegestaan. Zoals voetbal, of toneel. Onzichtbaar bleven leden actief in hulpverlening en ondersteuning. Toen Huissen onder vernietigend vuur lag deden onze leden, zij het niet in uniform, hun goede daad.  Gewondenverzorging, redden wat er te redden viel, enzovoorts. Met als climax denk ik wel de gitzwarte wolken die van elk Zonnig Spoor niets anders overlieten dan de onzekere weg van onvoorstelbaar leed en vernieling van huis en haard. Èn van evacuatie! De bezetting was uitgemond in gedwongen vertrek om te overleven!
We denken hiermee vandaag speciaal aan die ene Verkenner, waarvoor hier een monument staat. Henk Lentjes. Zijn spoor verdween bij de Praets, toen hij ook daar zijn helpende hand reikte aan zijn vluchtende familie, lotgenoten. Enkele jaren geleden, bij de onthulling van dit monument, kreeg hij voor zijn daden van de directie van Scouting Nederland een eerbetoon. Henk is al vele jaren spoorloos,  zijn lot was triest. Maar ik kijk naar die vlag aan die standaard. Zijn vingerafdruken staan hier op. Hij draagt de vlag met ons mee in ons Zonnig Spoor!
Want dat is ons geluk. De opwinding door de bevrijding, de energie die er in de gemeenschap ontstond, zorgden er voor dat die lelie weer zichtbaar blonk. De vlag gehesen. Scouting Dannenburcht bloeide op. Er kwam in 1946 een meisjestak bij, er ontstonden speltakken voor alle leeftijden. Een scoutingband,
carnavalsvereniging, enzovoorts. En daardoor vieren wij op 17 juli 2019 ons 83-jarig bestaan. Wij zijn momenteel een vereniging met wachtlijsten. Zeg maar: een heel Zonnig Spoor, met filevorming op de opritten.
In het jubileumjaar 2016 zijn wij begonnen aan een boek ter gelegenheid van ons 80-jarig bestaan. Er was zoveel te schrijven en er waren zoveel foto’s, dat het even heeft geduurd. Maar het boek nadert zijn voltooiing. Als afsluiting op ons moment van stilstaan bij de Exodus lees ik een stukje voor uit het eerste
hoofdstuk:
------------------------------------------------------------------------------------------
“Na de oprichting op 17 juli 1936 kregen de verkenners in juli 1937 nieuw onderkomen en wel het voormalige waaggebouw, de ’Stads Tabacks en kersen
Waege’. Aalmoezenier Wouters wijdde het nieuwe hoofdkwartier in. In zijn toespraak zei hij: “Al wordt Huissen één puinhoop, ik hoop er echter minstens één verkenner en één welp op terug te zien”. Hoezeer zijn woorden een paar jaar later bewaarheid werden, kon toen gelukkig nog niemand voorzien.
Het logboek van 1941 begint met de zin: Wat zal 1941 ons aan Verkenners eer brengen ???? Gevolgd door: 2 April, Woensdag. Een zwarte bladzijde voor mijn logboek. Een droevige dag voor alle Verkenners en Padvinders. ’s Middags een besluit afgekomen ‘Alles inleveren van de Troep en Hoofdkwartier wordt verzegeld’. Alle eigendommen hebben we eruit gehaald van de verkenners.
Verders is het H.K. verzegeld en het gerei ligt in het gemeentehuis. Natuurlijk hopen we weer op betere tijden. Met name tijdens het bombardement in oktober 1944 en de daarop volgende evacuatie was menig verkenner actief bij de Luchtbeschermingsdienst of bij het Rode Kruis.
Het bombardement was ook het begin van een vlucht van de Huissense bevolking. De Duitsers gaven bevel voor evacuatie en de bewoners waren
gedwongen om huis en haard te verlaten. Door de gevechten was het niet mogelijk om via de Rijnbrug de Rijn over te steken en trokken de vluchtelingen
naar een oversteekplaats bij de Praets in Arnhem. Op 21 oktober stonden hier honderden vluchtelingen te wachten op de overtocht. Op die dag waren de
overzetdiensten van de Duitsers zeer beperkt. Drie Huissenaren vonden in de buurt van de steenfabriek een bootje. Hiermee maakten zij diverse overtochten waarbij ze hun gezinnen en andere vluchtelingen overbrachten naar de Noordkant van de Rijn. Tijdens de laatste overtocht kantelde echter hun zwaar beladen boot en raakten zij, voor de ogen van de familie, in het water waarbij ze verdronken. Er is nooit meer iets van deze drie dappere Huissenaren vernomen. Een van deze Huissenaren was verkenner Henk Lentjes, toen 16 jaar oud. Op 12  juni 2010 is op de plek des onheils als  herinnering een Exodusgedenkteken opgericht. Vier verkenners kwamen als gevolg van oorlogsgeweld om het leven. Naast Henk Lentjes waren dat Piet Berendsen, Tonnie Berendsen en Kees Berendsen.
In juli 1945 werd onder leiding van Theo Janssen de groep weer geformeerd en droegen de verkenners weer het bekende uniform. Daarmee werden de
profetische woorden van aalmoezenier Wouters uit 1937, “Al wordt Huissen een puinhoop, ik hoop er echter minstens één verkenner en één welp op terug te zien” waarheid. Op 23 september namen de verkenners deel aan het defilé ter gelegenheid van het priesterfeest van pater-prior Teeuwen. De troep werd
voorafgegaan door de groepsvlag aan de originele standaard en begeleid door twee tamboers.”
Net zoals wij vandaag dezelfde standaard met de Exodus vlag naar deze plek hebben gedragen. Want achter donkere wolken schijnt de zon. Opdat wij mogen blijven herdenken waarom. Zonnig Spoor!
Huissen, 29 juni 2019
Scouting Dannenburcht Huissen-Stad